İnişli çıkışlı devam ediyor ve insanların sabrını son derece zorluyor artık covid-19 pandemisi. Tam vaka sayısı azaldı derken bir bakıyorsunuz mutasyona uğramış, tırmanışa geçmiş, beklentiler boşa çıkmış. Aşı vaziyetleri tam bir muamma. Koruyuculuk oranının %51 olarak açıklandığı haberlerinden sonra birçoğumuz yaptırıp yaptırmama konusunda daha da kararsız. Aşı sırası kendilerine gelen 65 yaş ve üstünün çektiği çileye ne demeli. Artık isyandalar. Çünkü dünyada bir örneğinin daha olmadığı söyleniyor. O cıvıl cıvıl enerji dolu 20 yaş altı gençleri günün 21 saati evde tutmak ne kadar zor bir durum. Psikolojiler bozulmaya başladı. Yaşlı ve hasta olanlar çekindikleri için hastaneye gitmek istemiyorlar. Hastalıklarını, kontrollerini erteledikçe erteliyorlar. Kronik hastalıklar riske girmeme adına ihmal ediliyor. Birçoğunun beli bacağı tutulmuş durumda. Serbest zamanın çok yetersiz olduğundan şikâyetçiler. Bu sorunlara akılcı çözümler bulunması şart. Bunun bedelini pandemi sona erdikten sonra ağır ödemeyiz umarım.
***********
Restoranlar açık, ancak paket servis ya da gel al sistemiyle çalıştıkları için sıkıntı içindeler. Tamamı hayatta kalabilmek için mücadeleye devam ediyorlar. Ya kafeler, kıraathaneler, sinema ve tiyatrocular ne yapsın? Tamamen kapalılar ve çalışanları işsiz. Ufak tefek yardımlarla yaşamaya çalışıyorlar. Ona da ulaşabiliyorlarsa tabi. Borçlar, kiralar ve sıkıntılar ne zaman son bulacak bilen yok. Dikkatimi çeken ve hemen her gün şahit olduğum bir şey de, hani paket servis ve gel al sistemiyle çalışan restoranlar açık dedik ya. Gelip paketini alanlar, özelliklede gençler, hemen oracıkta restoranın önünde bir bankta ya da yerlerde omuz omuza oturup menülerini yiyorlar. Hem de mesafe kurallarını hiçe sayarak. Bence insanlar masalara ikişer ikişer oturup mesafeye, hijyene dikkat ederek güzel güzel yeseler yemeklerini daha az riskli olur diye düşünüyorum
************
Çoğu zaman yazılarımda birlik beraberlik vurgusu yaparım. Bu günlere birlik beraberliğimiz sayesinde ulaştıysak eğer, bundan sonra da yolumuza devam edebilmemizin en önemli şartı yine bir ve beraber olmamızdır. Bunu unutmayalım. Hepimiz aynı gemideyiz. Atalarımız ne demiş ‘’Bir Elin Nesi Var. İki Elin Sesi Var’’ Yalnız unutmayalım bu söz bir ve beraber olmanın gücünü anlatan bir söz. İki el bir vücutta olmazsa eğer, tüm çabalar nafile. Buna rağmen bölünerek güçlenilebileceğini iddia edenler ve buna bazılarını inandırmaya çalışanlar var. Umarım aklıselim galip gelir ve böyle düşünenler, bu yanlışlarından bir an önce vazgeçerler.
BİRLİK OLMADAN DİRLİK OLMAZ. (Atasözü)
Teşekkürederiz...
