Kadın cinayeti işlenir, üstelik bağıra bağıra gelir; olaydan sonra, “Umarım bu son olur, bir daha kadın cinayetleri yaşanmaz.”
Dere yatakları yok edilir veya üzerine evler yapılır…
Sel olur; insanlar hayatını kaybeder ve sonra, “Umarım bu acılar son bulur”
Deprem olur… Binalar yıkılır…
Yeterli denetimde yoktur; sonra “Umarım bundan ders çıkarırız ve son olur, bir daha yaşamayız.”
Trafik kazası olur… Cezalar caydırıcı değildir…
Yapanın yanına kar kalır… Sonra, “Umarım bu son olur.”
Bir şahıs darp edilir, bir çok yerinden bıçaklanır, zanlının suç dosyası kabarıktır; serbest kalır.
Kamuoyu baskısı oluşur, zanlı tutuklanır; sonra, “Umarım bu son olur, bir daha böyle şahıslar aramızda dolaşmaz.”
Sağlık çalışanları şiddete maruz kalır; dövülür, yaralanır…
Hayatta ise dua eder ve sonra “Şiddetle kınıyoruz. Umarım bu son olur. Bir daha yaşanmaz.”
***
Sektör, cinsiyet, yaş, şehir, yol, mekan fark etmeksizin şiddet her yerde!
Allah’a emanet yaşıyoruz.
Birinin bir anlık siniri ile can vermemiz kuvvetle muhtemel.
Neyse ki tesellimiz var: “Umarız ki bu son olur”
***
Çocuklara cinsel istismar artar; kadına şiddet son bulmaz.
Trafik canavarları her yerde.
En çok cinayet işlenen pompalı tüfek hala av tüfeği olarak kabul edilir.
İnsanların canına kast ederler; yaralarlar ve hatta öldürürler ama olsun;
“İnşallah bu olaylar son olur ve bir daha yaşanmaz.”
Teşekkürederiz...
